W czasie ciąży, Amelia pilnie uczęszczała na wizyty do ginekologa. Robiła testy i poddawała się badaniom. Nic nie wskazywało na jakiekolwiek odstępstwa od normy. Jedynie pielęgniarki żartowały z szybkiego wzrostu jej brzucha: „Jakby Pani miała tam bliźniaki”.
Skurcze zaczęły się nagle. Bogdan szybko zabrał żonę do szpitala. Pomimo tego, że poród rozpoczął się przedwcześnie, lekarze nie zaobserwowali żadnych niepokojących objawów. Dlatego uznali, że Amelia urodzi naturalnie. Poród zaskoczył wszystkich. Gdy chłopiec przyszedł na świat, lekarz powiedział do matki:
– Odpoczniesz kilka minut, a potem urodzisz drugie.
– Dlaczego drugie? W jaki sposób? USG pokazało jednego chłopca. – Martwiła się Amelia.
– Spokojnie, tylko spokojnie. – Uspokajał kobietę lekarz. To niezwykle rzadkie, ale zdarza się. Jedno dziecko zasłania drugie, więc wiązka ultradźwiękowa nie widzi drugiego.
Wkrótce na świat przyszedł drugi syn Amelii. Narodziny bliźniaków, przebiegło pomyślnie. Jednak młoda matka, na przemian popadała w depresję i panikę. Krzyczała, że nie chce zabrać drugiego, odmawiała karmienia go. Chociaż nie potrafiła określić, które z dzieci jest pierwsze, a które drugie. Aby przywołać matkę do porządku, lekarz wezwał na pomoc jej męża Bogdana.
Ojciec, w przeciwieństwie do żony, promieniał szczęściem jak majowe słońce. Rozmowa mająca na celu uspokojenie matki, rozpoczęła się od jej histerii. Krzyczała, że nie poradzi sobie z dwójką dzieci. Mąż uspokajał ją, mówiąc, że wszystko będzie dobrze. Obiecał, że pomoże żonie. Amalia nie zgodziła się, była oporna. Wtedy lekarz kazał siostrom, przynieść dzieci na oddział. Siostry z niemowlętami na rękach, stanęły przy łóżku matki.
– Wybierz… – Powiedział lekarz. – Które weźmiesz, które zostawisz.
Amelia na chwilę zamarła, po czym ze łzami w oczach, wyciągnęła ręce do dzieci. Przytuliła je, ucałowała, przeprosiła, powiedziała, że kocha ich oboje i nikogo nie zostawi. Małżeństwo więc wychowuje bliźniaki. Pomagają im w tym babcie, które na zmianę zajmują się wnukami.
