Z moją dziewczyną zaczęliśmy się kłócić z powodu jednego tematu: całkowicie przestałem rozmawiać z mamą. Moja dziewczyna chce mi pomóc naprawić relacje z matką, ale jestem nieugięty. Uważa, że jeśli mam złe relacje z mamą, to w przyszłości tak samo będzie z nią i naszymi dziećmi. Oczywiście się z nią nie zgadzam. Problem polega na tym, że jako dziecko mama przyprowadziła do domu nowego mężczyznę, który od czasu do czasu znęcał się nademną.
Mama w tym momencie udawała, że tego nie zauważa. Nadal jej tego nie przebaczyłem i nie zamierzam. Nawet sąsiedzi próbowali mnie chronić przed domową nagonką, ale nie udało się. To dzięki nim, władze opiekuńcze zabrały mnie rodzicom. Myślicie, że matka coś z tym zrobiła? Nie! Nawet się ucieszyła. Ale moja dziewczyna uważa, że ta trauma z dzieciństwa musi pozostać w przeszłości i powinienem skontaktować się z matką.
Nie widzę w tym żadnego sensu. Moja matka jest dla mnie nie do przyjęcia. Nie chcę tolerować jej obecności w moim życiu. Gdyby nie nasi sąsiedzi, prawdopodobnie nie dożyłbym do 15 urodzin. Ojczym bardzo źle mnie traktował. Kiedy dochodziło do bójki, mama wychodziła do innego pokoju, zamykając za sobą drzwi. Wtedy już zdałem sobie sprawę, że przez następne kilka minut, będę musiał znów przejść piekło. Uważam, że taka osoba nie może nawet zostać nazwana matką, nie ma prawa do przebaczenia.
Przez ponad rok chodziłem do psychologa, aby uporządkować moje zdrowie psychiczne i wewnętrzny świat. Nadal nie pojąłem tego w pełni. Kiedy próbowałem przetrwać w tym pokoju, siedziała w innym i czekała, aż dostanę łomot. Nie mogę tego zapomnieć. Jest godna spędzenia ostatnich dni w samotności, chociaż to pewnie nie jest dla niej kara.
I ja gościa rozumiem.